เปิด Portfolio รุ้ง นภัสกร ศิลปินในนาม Anxiety Storage ผู้สร้างสรรค์ผลงาน Error Object

“แม้ว่าของบางอย่างจะดูอันตรายหรือไม่สมบูรณ์ แต่ก็ยังสามารถมีประโยชน์ได้ เช่น ส้อมที่ไม่สามารถจิ้มได้อาจใช้เกาหนังศีรษะหรือบดมันฝรั่งได้ หรือช้อนที่ตักไม่ได้อาจใช้กดสิวได้ สิ่งเหล่านี้สะท้อนถึงความเป็นมนุษย์ที่ไม่ต้องสมบูรณ์แบบก็ยังมีคุณค่าในแบบของตัวเอง”

จากดีไซน์เนอร์สู่ศิลปิน รุ้ง-นภัสกร นิกรแสน ได้ค้นพบตัวตนที่แท้จริงผ่านการสร้างสรรค์ผลงานที่เต็มไปด้วยความสนุกและความท้าทาย เริ่มต้นจากการตั้งเพจ “Anxiety Storage” เพื่อเผยแพร่ผลงานที่สะท้อนความรู้สึกและแนวคิดส่วนตัว ความไม่สมบูรณ์แบบที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นกลายเป็นจุดเด่นที่แสดงออกถึงความเป็นมนุษย์ในสังคม

เริ่มเป็นศิลปินตั้งแต่เมื่อไหร่

เราจบศิลปะมา แล้วเราก็ทำงานศิลปะมาตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว เหมือนตอนที่เราพึ่งเรียนจบก็คิดว่า กูไม่สามารถเป็นศิลปินได้หรอก เราก็ไม่ได้ดัง เราก็ไม่ได้มีแนวทางเป็นของตัวเองขนาดนั้น เราจะต้องทำงานหาเงินไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เราก็เลยเป็นดีไซน์เนอร์ แล้วเราก็รู้สึกว่าพอทำไปแล้ว มันไม่ใช่ตัวเราเองเลย เพราะว่าเราเป็นคนที่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่าเราควรทำอะไร ที่คนอื่นในสังคมเขาจะต้องการจากเรา

ตัวอย่างเช่นเราเป็นดีไซน์เนอร์ คนเขาก็จะคิดว่า ดีไซน์เนอร์มันต้องทำงานให้ตอบโจทย์กับสังคมหรือคนที่ใช้ประโยชน์จากงานเรา ไม่ว่าจะเป็นดีไซน์เนอร์เรื่องอะไรก็ตาม แล้วทีนี้ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ไปทางนั้นเลยแล้วมันก็ค่อนข้างดาวน์ พอเสร็จก็เริ่มสร้างเพจ anxiety storage ขึ้นมา เล่นสนุกอะไรบางอย่างกับตัวเอง ก็คือรูปที่มันเป็นมีม ที่เราเรียกมันว่า Craft Roller Blade เป็นสิ่งที่รู้สึกว่าอันนี้แหละมันเป็นตัวกู

จุดเริ่มต้นของ Anxiety Storage

ที่ผ่านมาเราคิดว่าทำงานศิลปะมันต้องเท่ หรือพยายามดึงทรงอะไรแบบนี้ so deep, so fuckin’ deep, so fuckin’ dark เริ่มเบื่อในความเท่นั้น เราก็เลยคิดว่าการทำตัวบ้า ๆ บอ ๆ คนก็ชอบนี่หว่า เราก็เลยเริ่มแง้มตัวเองออกมามากขึ้น ๆ ก็เลยออกมาเป็นงานนั้น เป็นงานแรกที่เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งใน Error Object ของ anxiety storage เลย

เปิด Portfolio

พูดถึงคำว่า Portfolio แล้ว รุ้งก็รู้สึกว่าเราเปิด Portfolio หนึ่งร้อยพอร์ตเรียงกันแล้วถ้าเกิดมันเหมือนกันหมดเลยละ เราจะไม่เบื่อหรอ แล้วอะไรคือพอยท์ของการดู Portfolio ในแต่ละเล่มนั้นถ้าเกิด Portfolio มันไม่มีความหลากหลายเลย รุ้งก็เลยมองว่าไอ้ความหลากหลายของสิ่งต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น คน สัตว์ หรือสิ่งของ หรืออะไรก็ตามบนโลกใบนี้ สิ่งนี้แหละเป็นสิ่งที่รุ้งรักและเทิดทูนมัน รุ้งก็เลยอยากที่จะทำงานที่สื่อสารไป ก็ไม่ค่อยสื่อสารนะ งานรุ้งมันก็ไม่ค่อยสื่อสารเท่าไหร่ รุ้งก็แค่ทำอะไรตามที่ตัวเองอยากทำไปเรื่อย

งานที่ชอบมากที่สุดใน Anxiety Storage

ชิ้นไหนนะ ชอบชิ้นที่เป็นพัดลมมากเลยแต่ว่าตรงใบพัด มันจะเป็นพัดแบบกระดาษแล้วไอ้ใบพัดนั้นก็มีแค่ใบพัดเดียว แล้วก็ไม่ได้มีความเผยอออกมาให้มันสร้างลมได้ คือรุ้งมองว่าอันนี้มันเป็นตัวอย่างของการอัดฟังก์ชั่นทุกอย่างลงไปในแง่ของการให้ลมเย็น ซึ่งพอมันเป็นพัดลมที่เป็นเครื่องใช้ไฟฟ้า และก็เป็นพัดมือที่มันเป็นตัวใบพัด แต่กลับไม่ให้ความเย็นอะไรเลย คนที่มาดูอาจจะคิดว่ามีทั้งพัดมือแล้วก็มีทั้งโครงสร้างที่เป็นของพัดลมที่เป็นเครื่องใช้ไฟฟ้าแล้วดันไม่ให้ลมอะไรเลย แต่คำถามคือ รุ้งมองว่ามันสวยนะ

งานที่ยากที่สุด

Solo Exhibition ยากจัด เพราะรุ้งอยากทำให้พวก Rendering ที่ตัวเองทำ 3D ไว้มันออกมาในโลกแห่งความเป็นจริง รุ้งอยากให้สิ่งเหล่านี้มันจับต้องได้จริง ๆ สักที แต่ติดที่ว่ารุ้งก็ช่างเป็นเป็ดเสียเหลือเกิน แล้วงานแต่ละชิ้นที่รุ้งทำ 3D ไว้มันก็หลายเทคนิคเหลือเกิน มันก็จะมีทั้ง งานเซรามิก งานไม้ หรืองานหลาย ๆ อย่างที่มันจะต้องพึ่งโรงงาน หรือช่างที่เขาถนัดด้านนั้น ๆ จริง ๆ ทำ ต้องเอาสิ่งเหล่านี้เข้าโปรเซสของการผลิต ไปดีลกับช่าง หรือว่าเขียนแบบ แล้วก็ไปคุยกันในรูปแบบหลาย ๆ คน รุ้งก็เลยจะต้องพึ่งหลาย ๆ คนที่เขามีความโดดเด่นในแต่ละสายงานของเขา ให้เขาช่วยรุ้งทำ

ให้กำลังใจศิลปินหน่อย

ถ้าเกิดว่าเราไม่ได้มีพื้นฐานะที่มันร่ำรวยอะไรขนาดนั้น ที่จะทำงานศิลปะทุกวันโดยที่ไม่ต้องพยายามหาเงินเลย ก็อยากเอาใจช่วย ว่าถ้าคุณไม่ชอบโฆษณาตัวเอง ก็อาจจะต้องโฆษณาตัวเองหน่อย รุ้งก็ไม่ได้เก่งในเรื่องเหล่านี้นักหรอก ก็ยังมีผู้จัดการหรือทีมที่ดูแลรุ้งก็บอก ‘พี่รุ้งทำบ้างนะ ไม่งั้นมันก็ไม่มีใครเห็นพี่นะ’ มันก็ต้องพยายามหน่อย ซึ่งรุ้งก็ไม่ชอบเอาซะเลย มันก็ต้องขายตัวเองหน่อย ประมาณนั้น ส่วนเรื่องการทำงาน รุ้งเชื่อว่าคนที่ทำงานศิลปะทุกคนชอบทำอยู่แล้ว

งาน Solo Exhibition 808080 ของรุ้งจัดขึ้นที่ Saratta Space ใครที่ชื่นชอบผลงาน สามารถไปติดตามกันได้

ดูวีดีโอสัมภาษณ์สนุก ๆ ของรุ้งได้ที่นี่